2.jpg)
06-05-2024
22 december 2023
Gerda werkt al zo’n 35 jaar bij Zorggroep Oude en Nieuwe Land. De uit Ens afkomstige verpleegkundige wilde als klein meisje altijd al in de zorg werken. Inmiddels is ze heel ervaren bij ZONL, maar ze geniet nog dagelijks volop van haar werk. “Ik maak mooie en bijzondere dingen mee. Eigenlijk té mooi om allemaal bij mezelf te houden.” Gerda schrijft dan ook al heel wat jaren haar verhalen in blogs…die we nu met jou mogen delen.
Alleen maar niet eenzaam
Veel in ons zorgproces is erop gericht hoe ik als medewerker mijn bewoner beter leer kennen. Voor wie mag ik zorgen en wat is voor hem of haar belangrijk? Waar zou ik deze bewoner midden in de nacht voor wakker mogen maken? Zo weet ik dat ik ooit om 5 uur ’s morgens wel eens iemand uit bed heb gehaald om naar een mooie zonsopkomst te kijken, overigens was ze toen wel wakker hoor, het werd een genietmomentje. We willen de bewoner betrekken bij het wel en wee op de afdeling, mee laten doen aan bestaande activiteiten of juist activiteiten organiseren die aansluiten bij specifieke wensen. We zijn er maar druk mee. Het levert veel energie op en zorgt voor diepgang in de zorgverlening.
Maar ook kan er een ander aspect zijn. Zo mocht ik zorgen voor een bewoner waarbij niet de verbinding en aansluiting centraal staat maar juist het loslaten. Het was een prachtige dame welke ik enorm bewonderde om haar evenwichtigheid. Ze koos bewust, berustend en dankbaar, ze nam de dag zoals die kwam. Haar leven ging niet verder dan de muren van haar appartement, ze maakte kenbaar wie ze toestond in dit leven en ook hoe zij dit in wilde vullen. Ze deed dit met verve. Een voorbeeld hiervan was het antwoord op mijn vraag hoe laat mevrouw haar verzorging voor de nacht wilde. ‘Hmm’, de televisiegids werd gepakt. ‘Het liefst wil ik dit tussen kwart over acht en vijf voor half negen. Mijn favoriete quiz ‘met het mes op tafel’ duurt tot kwart over acht en van vijf voor half negen tot elf uur is er een politieserie die ik niet wil missen, dus kan het tussendoor?’
Ik weet nog dat ik bij haar kwam met mijn organisatiedrift en trachtend een ieder te betrekken vanuit een angst iemand over te slaan. Ik klopte aan en ging naar binnen, ze keek op van het boek waaruit ze las en we hadden oogcontact boven het randje van haar bril uit. ‘Ah, bent u er weer?' vroeg ze. ‘Ja’, antwoordde ik en zei: ‘Ik heb een vraag voor u. Zou u het leuk vinden als er iemand bij u kwam die wat tijd en aandacht voor u heeft. Ze zou uw handen wel willen verzorgen en eventueel de nagels willen lakken voor de komende feestdagen of een praatje met u maken. Een kerstlied met u zingen of een kerstverhaal lezen, waar u maar behoefte aan heeft.’
Mevrouw schudde haar hoofd: ‘nee dit hoeft niet, ik weet dat het goed bedoeld is maar ik ben hier te oud voor. Die tijd van zin in kerstvieringen heb ik gehad en kijk er goed op terug maar behoefte aan nieuwe sociale contacten heb ik niet meer. Ik wil maar een ding weet u en dat is ‘rust’, maar dank u wel dat u aan mij gedacht heeft, dat vind ik lief van u’.
Ik verliet de kamer, ‘doet u de deur dicht?’ vroeg mevrouw nog. Ik sloot de deur en ging weer naar de huiskamer waar ik in een gezellige sfeer kwam met veel mensen. Er werd met elkaar gepraat en er zaten dames die de nagels gelakt kregen. Een aantal wachten nog. Er was kerstmuziek op de achtergrond. Ik denk nog even aan mevrouw, ze was wel alleen, maar niet eenzaam.
Meer weten?
Gerda’s blog verschijnen regelmatig via de werkenbij-website van ZONL. Hou onze social mediakanalen in de gaten, want dan weet je snel wanneer er een nieuw verhaal online staat. Heb je vragen aan Gerda? Neem dan contact met ons op. We vinden het leuk van je te horen! E-mail Gerda via werkenbij@zorggroep-onl.nl.
